Annem Ve Küpeleri...

Hepimiz farkına olmadan gelecek için hep planlar yaparız; ancak geleceğin bizler için hazırladığı planları hiç hesaba katmayız...

2023'e sayılı saatler kaldı...

Yeni yıla girerken bu yılın sonunda annemi kaybedeceğimi hiç düşünemezdim...

Annemin vefatına ne inanmış ne de kabullenmiş durumdayım. 

Telefonum her çaldığında annem arayacak, eve gittiğimde kapı gıcırtısının ardından annem içeri girecekmiş gibi geliyor...

Anne, bir kız çocuğu için özgürlük, en büyük güven duygusudur.

Koşulsuz doğrularınız; yanlışlarınızın arkasındaki tek güçtür.

Günlerin haftaların ayların ışık hızıyla geçtiği yorgun hayatın bana kazandırdığı olgunluk...

29 Kasım 2022 Pazartesi gecesi annem, hayatımdan çekip giderken sırtıma yüklediği o büyük yük, yaşadığım sürece sırtımda büyük bir kambur olarak kalacak...

***

Büyüdüm...

Acıları yüklenecek kadar büyüdüm...

Annemin hastalığını kabullenememişken yokluğuna nasıl alışacağız hiç bilemiyorum...

Yüreğimde bir boşluk var; nefes alamayacak kadar...

Her an sıkışıp duracak hızlı atan bir kalp çarpıntısı...

Çok anlamsız bir hayat için kırıp döktüklerimiz!..

Bu fani dünyada hiçbir zaman bizim olmayacaklar için gereksiz mücadelemiz...

Hırslarımız...

Sevdiklerimizi hata sevmediklerinizi yıkıp geçtiğimiz o yıllar…

Öğrendim ki! 

İnsanoğlu yaşadıklarından ders almıyor...

Annemin vefatı ettiği gün Medikal Park Hastanesi'nde vicdanımızın kabul etmeyeceği bir durumla karşılaştık.

Acımızı daha sindirememişken annemin kulağındaki altın küpeleri hastanede yok oluyor!!!

Daha doğrusu hastane yönetimi küpelerin annemin yoğun bakıma alınıncaya kadar kulağında olduğunu doğruluyor.

Hatta röntgen esnasında annema müdahale ederken çıkarılması gereken küpeleri canı acımasın diye çıkarılmıyor. 

Annem hastanede vefat ettikten sonra  alyansını ve üzerindeki kesip çıkardıkları kıyafetlerini bize teslim ediyorlar. 

Küpelerin ise akibeti belirsiz...

Çok İlginçtir ne kaybolduğuna ne de çalındığına dair hiçbir sonuç elde edemiyoruz.

Annemizi kaybettikten sonra manevi değeri bizim için çok kıymetli olan altın küpeler artık yok.

Bir anneden kalan en küçük bir hatıranın bile çocukları için maneviyatı para ile ölçülemez...

Medikal Park Hastanesiyle ilgili çok farklı hasta şikâyetleri alıyorduk. Haber bile yapmışlığımız çok olmuştur.

İnsanların çaresizliklerini yaşadıklarını bugün çok daha iyi anlıyorum.

Sağlık sektörünün önemli kurumsal hastaneleri arasında bulunan ve birçok ilde hizmet veren bir hastanede nasıl böyle bir şey yaşanır anlam veremiyorum. 

Ölüm kalım savaşı veren bir insanın kulağından küpelerinin çalınması da ne demektir?

Bu nasıl bir vicdansızlıktır!..

Hastane yönetimi bizlerden özür diledi.

Söylemesi çok ağrıma gidiyor çalınan ya da kaybolan küpenin maddi değeri neyse karşılamaya hazırız dediler.  

Siz değerli okurlarına soruyorum sizce bu yaşadıklarım kabul edilebilecek bir durum mudur?

Vefat eden birinin kulağındaki küpenin çalınması ya da kaybolması nasıl bir mantık içine konulabilir?

Çok iyi hatırlıyorum annemin vefat ettiği akşam acil serviste de yoğun bakımda da hiçbir yoğunluk, kargaşa ve kalabalık yoktu. 

Acil serviste taş çatlasın bir iki hasta var ya da yoktu.

Yoğun bakımda ise neredeyse hiç hasta yoktu.

Bir iki saat içinde sağ olarak hastaneye giren annemizin cenazesini alarak hastaneden ayrıldık.

Kendimize geldikten bir hafta sonra hastane yönetiminden aldığımız yanıt…

Araştırma ve sorgulamalarımızı yaptık. Yoğun bakımda mahremiyet sebebiyle kamerada olmadığından küpelerin çalınmış ya da kaybolmuş olduğuna dair hiçbir açıklama yapamadılar.

Bunun üzerine bize bir de 'İsterseniz karakola gidip şikâyet dilekçesi verin. Biz de hukuki süreci başlatacağız' yanitini verdiler...

Bu aldığınız sözler karşısında çıldırmamak elde değil!..

Bu nasıl bir pişkinlik bu nasıl bir ahmaklıktır anlamış değilim...

Başiskele ilçe karakoluna şikâyetimizi yaptık. Emniyet de yoğun bakımda kamera olmadığı için bir sonuca ulaşamadı ve nihayet süreç mahkemeye intikal etti...

Aslına bakarsanız anne acısı yüreğimde olmasa gazetecilik onlara nasıl yapılır gösterirdim.

‘Hastanede cenazenin kulağından küpelerini çaldılar’ haberini ulusal ve yerel basında öyle bir patlatırdım ki!..

Kendime cenazemize olay saygımdan yapamadım.

Pandemi sürecinde yaşadığımız süreci, sağlık çalışanlarının yaşadıkları sıkıntıları en iyi bilen biri olarak, sağlık sektörünü yıpratmak istemedim.

Hırsımı öfkemi acımı içime gömdüm...

Şimdi bu kentteki yetkililere soruyorum?

Sağlık sektöründeki denetimleriniz ne kadar yeterli…

Trafikte nasıl ki! ceza yazmak, suçun önüne geçmek için her yeri kameralarla doldurdunuz;

Özel hastanelernin yoğun bakım ünitesinde kamera yok ne demek?

Kaçıncı yüzyılda yaşıyoruz?

Devlet hastanelerinin yoğun bakımlarında kamera var da büyük yatırımlarla vatandaşlardan sağlık hizmeti adı altında milyonlarca para alan özel hastanenin yoğun bakımında nasıl olur da kamera olmaz?

...

Demek ki!

Bu hastanelerde yaşanan olayların üzerini örtmek için bilinçli yapılan bir uygulama...

Olayların bu şekilde üzerini örterek tamamen sorumluluğu üzerinden atmak nasıl bir anlayıştır?..

Sayın Valim, İl Sağlık Müdürüm, hani bu kentte sağlık hizmeti tıkır tıkır gidiyor ya. …

Normal bir vatandaş olarak makamınızı kullanmadan lütfen özel ve devlet hastanelerinde telefon ile randevu alıp kuyruğa girerek ve saatlerce bekleyerek kendinizi ya da birinci derece yakınınızı tedavi etme girişimde bulunun.

Vatandaşın neler yaşadığını bir görün...

Hasta hasta duraklarda otobüs bekleyen, ayakta balık istifi şeklinde yolculuk etmek zorunda kalan vatandaşları bir görün...

Hastane çevresinde otopark bulamadığı için aracını gelişi güzel park etmek zorunda kalan ve yüklü trafik ceza yiyen, eczane eczane dolaşarak ilacını bulamayan kanser hastalarının lütfen ne yaşadıklarını bir görün....

Dahası da var…

Annemizin vefatından sonra Kartepe’de bulunan evimize de çok yakın olan eski Uzunbey Köy Mezarlığına cenazemizi defnetmek için sabah saat 07.00’de mezar yeri bakmaya gittim. 

Hava soğuk, hafif sis ve yağış da vardı…

Acım zaten tarif edilemez..

Mezar yeri bakıyorum…

Bir de ne öğreneyim.

İnsanlar mezarlıkta kafasına göre yer cevirmiş, içine de yalancı mezar yapmış üzerine de ‘.......…? Aile mezarlığıdır’ diye yazmış.

Halimize gülsem mi, ağlasam mı bilemedim...

İnsanoğlunun yaşarken gözü doymadığı gibi öldükten sonra da doymuyor.

Önemli olan insanın kabri güzel olsun; yattığı yerin ne önemi var?

Ölmeden kafana göre, canının istedigi gibi mezar yerini almak da nedir?

Hadi mezar yerini kenine göre çevirdin, bari mezarlıkta yatan  bir yakının cenazen olsun!..

O da yok…

Kendim yaşamasam biri anlatsa inanmazdım...

Eski köy mezarlığı olduğu için şehirlerdeki gibi mezar yeri satışı yok.

Büyükşehir Belediyesi, mezarlığın yanı başında bulunan Kilez Deresinin düzenlemesi yıllar sonra nihayet yapıldı.

Ancak mezarlık tam anlamıyla tamamlanmış değil. Hala yetersiz ve bakımsız.

Bölgede çok çirkin bir sanayileşme ve yapılaşma da söz konusu…

Kocaeli Büyükşehir Belediyesi ile Kartepe Belediyesinin bir an önce Kartepe’de yeni bir mezar yeri belirleyerek bakımsız mezarlıklara da bakım yaptırmasi gerekiyor.

Vatandaşın gelişi güzel mezar yeri çevirmelerinin de önüne geçilmesi gerekiyor.

Yoksa mağdur olan sadece cenaze sahipleri değil bir gün sizler de olabilirsiniz.

Her ne kadar sevdiklerimizi kaybetsek de hayat devam ediyor...

Yeni bir yıla girerken sevdiklerinizle huzurlu ve sağlıklı bir yıl diliyorum.

2023 herkese istediğini getirecek  sağlık dolu bir yıl olsun...

Allah'a emanet olun...